Gij zult alles proeven

Zo nu en dan valt je als medewerker van Summit Travel de eer te beurt om een bezoek te brengen aan de Alpen. U begrijpt, dat vinden wij helemaal niet erg. Vooral niet als het moment goed gekozen is, en je zowel van een Wiener schnitzel op een zonovergoten terras kunt genieten als van perfect geprepareerde pistes op een eveneens zonovergoten gletsjer. 

Landhotel Rauchenwalderhof

De oorspronkelijke planning was een lang weekend Zell am See, Kaprun en Bad Gastein. Dat is allemaal keurig gelukt, maar we konden het niet laten om ook de Kitzbühler Alpen en het Zillertal nog in ons reisschema te proppen. Immers, als je er toch bent…
In Mayrhofen brachten we totaal onaangekondigd een bezoek aan Landhotel Rauchenwalderhof, waar we door eigenaar Herr Alfred enorm gastvrij onthaald werden. Vol trots toonde hij ons zijn recentelijk verbouwde huis. De rondleiding door het hotel was inclusief een uitvoerige geschiedenisles. Aan de muren van het hotel hangen namelijk diverse mooie zwart-wit foto’s van het hotel en Mayrhofen, en bij elke foto hoorde een verhaal.

Rauchenwalderhof
Hotel Rauchenwalderhof is prachtig gelegen
Rauchenwalderhof 2
Het hotel hangt vol mooie zwart-wit foto’s

Schnaps van Alfred

Herr Alfred bleek naast het gidsen-in-eigen-huis nog een interessante hobby te hebben: het stoken van zijn eigen schnaps. In de mooie grote tuin om het hotel staan voor dat doel dan ook veel fruitbomen.
Na de rondleiding mochten (nee, moesten!) we in diezelfde zonnige tuin plaatsnemen voor een drankje, want het was drie uur in de middag en zonnig en warm, dus we zouden wel dorst hebben. Wat we dachten van een glas zelfgestookte schnaps? In het kader van “gij zult alles proeven” namen we dat glas graag aan. Of we konden raden waar de schnaps van was gemaakt? Als je je neus boven het glas hield en diep inademde waande je je in een Finse sauna. En jawel, het bleek Zirbenschnaps, gemaakt van de kegels van een soort pijnboom (de alpenden).
We hadden nauwelijks een slok genomen, of Herr Alfred vroeg ons of we belangstelling hadden voor golf. Golf? Nog voordat we een passend antwoord op die vraag konden verzinnen, stond hij op, liep naar de schuur en haalde diverse stokken met vlaggetjes tevoorschijn. Die prikte hij vervolgens op diverse plaatsen in zijn gazon naast putjes en tadaa!!! Een heuse midgetgolfbaan was geboren. De Summitdames moesten aan de bak en Herr Alfred hield de score bij. Een tikje lacherig stelden we ons op en gingen we keurig de strijd aan. Onze gastheer leunde genietend achterover, hij had duidelijk waardering voor de drie uitbundige dames op zijn grasveld. Na afloop namen we de complimenten in ontvangst, hij had al meteen gezien dat we talent hadden en sportief waren van aard. Klopt!

Rauchenwalderhof 3
Zirbenschnaps

Het goede leven

Omdat er geen duidelijk onderscheid gemaakt kon worden wie van ons nu de meeste ‘golfskills’ had, wonnen we allemaal de hoofdprijs: Herr Alfred serveerde ons een goed glas Oostenrijkse wijn, door ons bijzonder gewaardeerd en aan een ieder die van goede wijn houdt bij dezen warm aanbevolen. Inmiddels hadden we ook in de gaten dat steeds als hij het hotel inliep, hij nooit met lege handen weer naar buiten kwam. En u begrijpt: bij Oostenrijkse wijn horen Oostenrijkse versnaperingen, en wel stokbrood, bergkaas en bergspek. Bij voorkeur een berg. We hoefden ons voor onze gulzigheid niet te schamen, want hij stond erop dat het hele bord leeg ging en dat ging het. De gesprekken gingen vooral over het goede leven, dat voor ons allemaal vooral bleek te bestaan uit reizen, eten en drinken. Wij weten inmiddels dat veel Oostenrijkse accommodatiehouders in de maanden dat zij gesloten zijn vaak verre reizen maken. Herr Alfred bleek daarop geen uitzondering; zo staan zijn voetstappen onder meer op de Kilimanjaro.

Rauchenwalderhof 4
Genieten met de hoofdletter G

‘Prost!’

Whisky! Ook een geliefd onderwerp en u raadt het al: hij had enkele soorten in huis die écht geproefd moesten. Ondertussen liep het tegen zessen en Herr Alfred bood ons niet voor het eerst aan om toch vooral in Mayrhofen te blijven. De verleiding was groot en werd steeds groter, ook omdat de Bob (moi!) de grootste whiskyliefhebster was en nu sneu moest toekijken bij de proeverij. We hadden echter een bedje gereserveerd in Bad Gastein (!) en nog een uurtje of drie in de auto voor de boeg.
Het kostte moeite, heel veel moeite, maar uiteindelijk is het ons gelukt om deze mooie plek en zijn meer dan gastvrije eigenaar gedag te zeggen. Auf Wiedersehen, met wat ons betreft de nadruk op “wieder”.
De Bob kreeg een fles Zirbenschnaps mee voor thuis, alleen te openen op het juiste moment. Iets zegt me dat dat niet heel lang op zich zal laten wachten.